Köşe Yazıları

Yazdı… Yazdı… Ölesiye yazdı… Ağaç gövdelerine, yıkık duvarlara, ıslak sokaklara, kar yağmış bağlara yazdı… Edebinden sildi hepsini tâ en baştan.  Sanki sırdı yazdıkları. Okuyan oldu da anlayan bulunmadı. Gül yağından tütsü yaptı, gecenin yıldızlı kandiline taktı. Var ile yok arasında...

Hepimizin bildiği ama kabullenmekte zorlandığı bir gerçektir  hayatın faniliği.. Hiç şüphesiz her şey geçici, bâki olan Allah’tır (cc). Tüm yaratılmışların gelip geçiciliğini; değer verdiğimiz metaların zamana karşı koyamamasıyla, sevdiklerimizin yüreğimizde yanık izler bırakan kaybıyla,takvimin bir daha bugünü gösteremeyeceğiyle yaşarız. Ve...

Bir gurub vakti sancılandı yine sayfa. Ufkun kızıllığı düşünce sayfanın yüzüne, al al oldu sayfanın yanakları. Büzüştü köşelerde, büklüm büklüm oldu da ancak doğdu aşktan sözcükleri. Kalem değil de sayfa çekti acısını. Oysa kalem de tükenmişti sessizce, ağır ağır yanan...

Her ne kadar bakıldığında bir kelime gibi görünse de aslında koskoca bir cümledir. EyvAllah! Deyip geçmeyiniz. Bakıldığında kelime manasıyla birden çok anlama gelir TDK’ye göre eyvallah kelimesi anlamları şu şekildedir: – “Allah’a ısmarladık” anlamlarında kullanılan bir seslenme sözü – “Teşekkür...

Ne güzel bir cümle! Ha yağdı ha yağacak bir güzellik var üstünde. İnsanın içini ısıtan, yüreğini değerli kılan, sihirli, bir demet kelime… Kendine iyi bak! Uzunca anlatmak istediklerin sığar üç kelimeyle diline. Sonra dost bağından çıkıp yol alırsın kendi menziline....

Yıllarne çok yormuş  aklını, yüreğini… Yüzün, geçmişin siyah beyaz filmi. Ayakların yılların bineği, nasırlar geçmişin izi… O  yosun yeşili gözlerin hep mi sisli?Şimdi oturmuş yaşadıklarınsırtına…Bugün gitme, bende kalsın, dinlensin hayalin… Zaman, seni bana akıtmış damla damla anne. Kelimelerim küçüldü karşında…...

Bir beden… Nefes aldıkça kafesi zorlayan bir süveyda…Kalemin mürekkebi olmuş cefa. Kelimelerde; kıyamete bir direniş, bir direniş… Bu benim derdimin çaresi nedir ey derviş! Sokakları geceler bekler; evini terk eden hayaller, sokak lambaları altında titrer. Söyle, bu ne biçim derttir...

Yine ellerim siyah beyaz fotoğrafların başında birer anıt gibi dikiliyor. Ömrüme dokunan bir nefesi, fotoğrafta renklendiriyorum en canlı anılarla. Ve tuzlu bir yağmur, yanaklarımı yıkayarak ellerime düşüyor. Sen dalga dalga büyüyorsun yine yüreğimde ve nefesimde. İlk karşılaştığımız gün gibi. Ama...

Saat çalar, zaman yürür, Ben susarım, otururum; Saat çalar, zaman yürür. Geçen günler, aylar, yıllar Ve yüzyıllar, ben dururum; (A.Muhip Dıranas)   Tik tak! Tik tak! Yelkovanla  akrep dönüp duruyor karşımda. Saatin içine hapsolmuş sayılar bakıyor yüzüme gülerek. Hepsini çıkarıp...

Bir terzinin imzası kumaşın dikişinde, bir mimarın imzası yapıtının nakışında, hattatın yazısıdır onu yaşatan, hastayı masada hayatta tutan değimlidir doktorunun neşterinde ki imzası… İçerisinden geçerken bir tadımlık dünyada imzası olanlar kalacak hatırlarda, onlar konuşulacak ve örnek alınacak yürünülesi yollarda. Ömür...

Sessizliğin sesi, dedi bir dost! Söyleyemedikleri derin bir sessizlikti deniz gözlerinde. Sessizliği öyle büyütmüştü ki sonbaharın renkleri arasında saklı yüreğinde. Sahi ya sessizliğin de bir sesi var mıydı? Neredeydi sessizliğin izi? Hiç duydunuz mu sessizliği ya da gördünüz mü? Kalemin...

            Vuslatı aradım bugün düzde, bayırda, suskun sokaklarda. Tutuşan sözcüklere yalvardım, gelmedi; gündüzün her anını kovaladım, durmadı. Bugün esen rüzgar, düşen yaprak, gezen ayaklar aradı hep seni Sultanım…   Medine’nin gülünü  aradı karış karış her sokak başında. Yaktı hasret yüreği,...

İnsanoğlu doğumundan ölümüne tabi olarak yaşam denen bu serüvende roller üstlenecek; Çocuk olacak, öğrenci olacak, genç olacak, bir meslek sahibi, baba ya da anne olacak lakin bu hayatta ne olursa olsun insanoğlu ölüme kadar var olma mücadelesi içerisinde var olacak....

  serin bir rüyanın hatırınadır çektiğim dünya ağrısı. bir hayalden geldim ben, bir hayal verdim sana, mavi-yeşil bir hatıra: işte dünya ruhum! ovada sert es, yamaçta sus, ırmakta ağla. işte dünya kapısı, işte dünya kederi ister dağının gölgesinde dur, ister...

Dünya hep bizim etrafımızda dönmüyor başka insanlarda var. Sadece biz yaşamıyoruz bu hayatı ortaklarımızda var. Onlarında duyguları var, onlarda acı çekiyor, onlar da dertlenip kederleniyor. Velhasıl bir tek kişi yaşamıyor her şeyin enlerini genç kardeşlerim. Ergenlik dönemi olarak adlandırılan belirli...

Ne değerli, iç ısıtan bir kelime… Mekanı hiçleştiren, zamanı kıran bir kelime. Dost!  Hayatın güzel yanı, deniz ortasında kolundan tutan rüzgar, sığındığın liman…Çile rüzgarında tutunduğun dal, oturup bir köşede seni bekleyen en güzel hal… Dost, dostluk! Sahi ya kimdi dost...

Ne güzeldir değil mi bahar? Ağaçlar yeşermeye başlar, çiçekler açar, insanı bir sevinç kaplar kalbimiz bir başka atar hazırdır yeni yollar yürümeye sanki en sevdiğine koşar adımlarla ve hiç yorulmaz ya da baharın etkisiyle hissetmezsiniz enerjinizin azaldığını işte baharın güzelliği...

Güzden kalma bir rüzgar koşup geldi odaya. Perdeyi itti telaşla kenara. Öyle mahzundu öyle içliydi ki! Bıraktı kendini imkansızlıklar odasına. Kalem, kanadından tuttu güzden kalma rüzgarın. Sonra titredi  rüzgardan aldığı haberle. Ağladı, ağladı… Sayfalar durdu gözyaşının altına. Vefa ile… Meğer...