Güneş, seyrek evlerin susuz damlarından seke seke uzaklaşıyor ruhu delişmen. Her eşyanın rengi yavaş yavaş soluyor bu yüzden… Sonra hüznü yüklenmiş gemiler ayrılıyor çığlık limanından.Kaybedip arayanlar, el sallıyor arkalarından. Dinleyeni çok olanlar ile anlayanı hiç olmayanlar körler şehrinin sokaklarında kol kola geziyor yalandan.
Ve körler şehrinde bir kelebek… Muhakkak rengarenk… Kanatlarında bir ahenk… Kondu kalbimin ucuna bir nefeslik, bilmez mi ki budelilik?Kanat çırpınışları hassas, kırılgan ama mavi… O yorgun, ben solgun… Körler şehrinde gözlerim bir nevbahara hasret. Ey kelebek, bu nasıl bir dehalet!
Bir günlük, dedi.. Bir günlük ömrüm…Bir kelebeğin kanat çırpınışlarında üşüdü gönlüm. Göz gözü görmez ama kalp kalbe dokunurlarla ateşi görünmeyen ama dumanı tüten bir ocak başında oturduk. Kelebek durgun, ben tutkun…O bir nefesle susarak anlattı uzun uzun…
Gittiğin her yer gurbet olur mu? Bir günlük ömre neler sığdırdım. Gah hırçın duygular peşinde uçtum gah bir çiçeğin etrafına pervane oldum.Bir kelebek kozası hasret büyütür içinde, bilir misin?Rüzgâr ölümüne sallar tutunduğu dalı. Ve bir gün uyanır bir rüyadan başka bir dünyaya. Korkarsın önce, onca zaman seni içinde saklayan koza yırtıldı diye. Sonra dalından düşmüş yırtık bir koza kaldı işte benden geriye! Bir şarkıyla öğrendim kanat çırpmayı. Neydi bana bu kadar sevdiren uçmayı?Şüphesiz ki sol yanımdan içeri ruh üfleyen Kudret’ti. İnsanoğlunun dünyasında bir kelebek… İşte kanatlarım benek benek… Tuttum sol yanımın derinlerinden bir dilek. Bir günlük ömrü bir baharda yaşayayım. Ondandır çiçeklerin koynunda uykuya dalışım.Dilim olaydı da haykırsaydım insanoğluna, dünyayı bu kadar sahiplenme, diye! Seher vakti bir çiçeğe uçarken görünmez bir örümcek ağına tutuldum.İşte soğuk bir avuçta kanatlarım benek benek ve rengârenk. Gidemedim. Eremedim ne çiçeğe ne bahara. Sahi ya insanoğlu ne ister küçücük bir kelebekten? Kırıldı kanadım, kalbimin tozu bulaştı zalimin eline. Şimdi kanatlarımda unutulmaz bir sızı, bu da bir ömre biçilmiş yazı…Ve ekledi, dilim olaydı da haykırsaydım insanoğluna, dünyayı gözlerin hiç kapanmayacak gibi sahiplenme, diye!
Ve duasıgözden göze değil de kalpten kalbe yol alanlar içindi.”Hayallerinizden daha güzel olsun yaşamınız…”
Kelebek gittisuskun, yüreğime bir yük bıraktı sanki kurşun…
Not: Kelebeklerin ömrü değişkendir. Tabiat,insanoğlu için ciltler dolusu kitabı gözler önünde sergileyen daha nice efsanelere gebedir.
